Jest jednym z najstarszych bytomskich placów, sięgających genezą 1254 r., czyli daty lokacji miasta. Od tego momentu w nieco zmienionej formie zachował się do dzisiaj. Od początku był związany z klasztorem minorytów (braci mniejszych franciszkanów), który powstał przy placu w 1258 r. Wraz z bytomskim Rynkiem stanowił dwa główne miejskie place. Istniejący tu klasztor franciszkanów zapewniał średniowiecznym mieszkańcom Bytomia dostęp do biblioteki klasztornej, jak również do rodzaju lecznicy, w której mnisi leczyli chorych za pomocą własnych wyrobów. W kościele klasztornym swoje miejsce spoczynku znaleźli bytomscy Piastowie. W tym miejscu przez krótki czas przebywał polski kronikarz Jan Długosz. W średniowieczu w narożniku tego placu znajdował się dom wójta. Plac przylegał do średniowiecznych obronnych murów miejskich. W nieco późniejszym okresie w miejscu, gdzie obecnie znajdują się schody prowadzące w stronę ul. Katowickiej, wybito w murach furtę, nazywaną Furtą Klasztorną. Jedno z najbardziej klimatycznych miejsc w Bytomiu.
