W 1830 r., gdy kościół franciszkanów przechodził w ręce miejscowej gminy ewangelickiej, wybudowano budynek tzw. „pastorówki” (parafii ewangelickiej). Prawdopodobnie stanął w miejscu, gdzie w średniowieczu znajdował się dom wójta. W 1895 r. budynek został przebudowany. Podczas II wojny światowej został uszkodzony. Po wojnie został wyremontowany, ale pozbawiono go wielu cech stylowych. Obecnie znajduje się w nim siedziba parafii rzymsko-katolickiej i klasztoru minorytów. W budynku znajdują się piwnice ze sklepieniami pochodzące z pocz. XIX w.
