W tym budynku mieszkał Piotr Miętkiewicz.
Piotr Miętkiewicz urodził się w dniu 4 listopada 1891 r. w Mieczkowie (obecnie woj. kujawsko-pomorskie). W 1913 r. ukończył seminarium nauczycielskie w pobliskiej Kcyni. Prawdopodobnie nie brał udziału w I wojnie światowej. W 1916 r. rozpoczął studia nauczycielskie w Poznaniu, które kontynuował po zakończeniu wojny. Studiował j. niemiecki, francuski i j. angielski. W kwietniu 1919 r. został powołany na nauczyciela Państwowego Gimnazjum im. K. Marcinkowskiego, a później pracował z tytułem profesora w Gimnazjum w Poznaniu, Ostrowie Wielkopolskim i w Lesznie. Na początku marca 1933 r. został powołany na wykładowcę i wychowawcę w Gimnazjum Polskim w Bytomiu. Uczył tam języka niemieckiego. Pełnił funkcję dyrektora tej placówki szkolnej do sierpnia 1939 r., zastępując Floriana Kozaneckiego. Później przeniósł się do Krakowa, gdzie związał się z organizacją konspiracyjną „Nowe Ziemie”. Przebywając w Beuthen O/S mieszkał w budynku hotelu „Lomnitz” przy Gliwickiej 10 (niem. Gliwitzerstrasse 17), który w tym czasie pełnił rolę bursy bytomskiego gimnazjum, a później przy Pułaskiego 1 (niem. Holteistrasse 1). Podczas okupacji brał czynny udział w działalności konspiracyjnej, utrzymując kontakt z działaczami polskimi z rejonu Opolszczyzny. Był organizatorem tajnego nauczania w śląskiej komórce konspiracyjnej. Pod koniec wojny jako członek PPS związał się z komunistycznym Rządem Tymczasowym. Został członkiem PPR. Był przewodniczącym grupy Związku Polaków Rzeszy dla Ziem Odzyskanych i kierownikiem okręgu szkolnego. Powrócił do Bytomia. Został w dniu 17 marca 1945 r. powołany na pierwszego powojennego prezydenta miasta, który odbierał je z rąk władz sowieckich. W 1948 r. usuniętego ze stanowiska, prawdopodobnie uznając za niepewnego politycznie. W późniejszym okresie pełnił w Bytomiu funkcję kierownika biblioteki przy Komitecie Miejskim PZPR, pracownika bytomskiego oddziału Biblioteki Śląskiej w Katowicach, a także lektora j. niemieckiego w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. W 1951 r. zdecydował się odejść na emeryturę. Zmarł w dniu 14 września 1957 r. i został pochowany na cmentarzu Mater Dolorosa I przy ul. Piekarskiej. Miał żonę Stefanię (z domu Poznańską) i córkę Zofię. W 1957 r. został odznaczony Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski. W Bytomiu jedna z ulic nosi jego imię.