W 1932 r. zaczęto myśleć o budowie nowego bytomskiego domu przedpogrzebowego „Leichenhalle”. Budowa takiego obiektu według projektu Hermanna Brücka była jak najbardziej zgodna z ówczesną linią polityczną i światopoglądową władz, gdyż obiekt miał być wielowyznaniowy (wręcz areligijny), a obok powstawał również cmentarz komunalny o takim samym charakterze. Pogrzebom próbowano odebrać religijny charakter, a nadać typowo obywatelski. W pewnym sensie można uznać funkcjonujący od 1934 r. bytomski Dom Pogrzebowy za relikt epoki narodowego socjalizmu. Oddano go do użytku w dniu 7 lutego 1934 r. W jego wyglądzie uwagę przykuwa wieża i główny budynek, wyraźnie nawiązujący w swojej architekturze do budowli sakralnych.
Inne dzieła Hermanna Brücka to gmach obecnej Szkoły Podstawowej przy ulicy Pułaskiego (niem. Hans-Schemm-Schule) wybudowany w latach 1935-1936 (dawna Szkoła nr XV) i budynek obecnej Szkoły Podstawowej (niem. Herbert-Norkus-Schule) przy ulicy Tarnogórskiej (niem. Alter Tarnowitzer Weg) wybudowany w latach 1937-1938. Obydwie projekty były realizowane wespół z Albertem Stützem. Brück miał także swój udział w projektowaniu bytomskiego kąpieliska krytego (niem. „Hallenbad”) przy ulicy Wrocławskiej (niem. Hindenburgstrasse), który zaprojektował Albert Stütz.
